Demografia ma ciągle niedoceniany wpływ na rynek pracy. A jest on niewątpliwy – zwróćmy uwagę, że zapotrzebowanie na pracę jest mniej więcej niezależne od demografii (sumarycznie, bo mogą zmieniać się proporcje: wiadomo, że młodzi wydają pieniądze inaczej, niż starzy). Jednakże podaż może znacząco się zmieniać. Osoby, które wchodzą na rynek pracy w liczniejszym pokoleniu, wcale nie trafiają na proporcjonalnie większą ilość miejsc, tak więc jest im po prostu trudniej tylko z racji wieku. Ważną sprawą dla rynku pracy jest oczywiście starzenie się i ogólnie sytuacja osób starszych (nazwijmy tak osoby po 45. czy 50. roku życia). Często są one ignorowane, może z braku empatii – młodzi nie wiedzą, jak to jest być starszymi, więc mniej przejmują się ich opiniami. Jednak istnienie sporej grupy osób mających problemy w zatrudnieniu nie powinno być też obojętne pracodawcom – bo takie trendy mogą decydować o możliwości znalezienia pracowników. Tymczasem nie tylko wśród emerytów, ale i wśród osób w wieku przedemerytalnym większość osób nie pracuje. Według rządowego programu „Wyrównanie szans na rynku pracy dla osób 50+”, jeszcze w 2008 r. tylko 32% osób w wieku 55-64 pracowało! Być może kampanie odniosły skutek, ponieważ obecnie jest to ponad 40%. Nadal jednak daleko do średniej unijnej (50%), a co dopiero lidera czyli Szwecji (74%).

Wynika to z wielu faktów, których można się domyślić. Obecnie zagraniczne korporacje szukają zazwyczaj pracowników „świeżych”, których mogą sobie „wychować”. Albo też osób sprawnych fizycznie do pracy, którego wymaga akurat tego. Z rządowego raportu wynika, że dla pracodawców zazwyczaj starszy pracownik jest obciążeniem – tylko 14% prywatnych przedsiębiorstw jest zainteresowanych dalszą współpracą po przekroczeniu wieku emerytalnego.

Czy to się zmieni? Odpowiedź brzmi: będzie musiało, ale nie wiadomo, w jakim kierunku. Na pewno bowiem osób starszych będzie przybywać. Dodajmy, że na razie politycy nie zapowiadają podwyższenia, lecz obniżenie wieku emerytalnego. Nie oszukamy faktów: od roku 1985 rodzi się coraz mniej dzieci (spadek przez te 30 lat jest aż o 50%). Już w ciągu najbliższych 5 lat z rynku pracy zniknie milion osób w wieku produkcyjnym (efekt odejścia na emeryturę pokolenia urodzonego w momencie ogromnego przyrostu naturalnego po II wojnie światowej, który trwał do ok. 1955-1960). A do 2040 r. ma to być ok. 6,5 miliona. Starsi pracownicy mogą być w znacznie większym zapotrzebowaniu – chociażby dlatego, że innych nie będzie.

Firmy, które będą w stanie zapewnić pracę osobom starszym, mogą mieć w najbliższych dekadach bardzo dobrą pozycję. Może spodziewać się nieco lepszej edukacji i zdrowia wśród osób starszych, niż w poprzednich pokoleniach, jednak nadal tylko niektóre typy działalności będą idealne dla poszukiwania do pracy osób starszych. Np. usługi polegające na kontakcie z ludźmi, niewymagające zaś nauki „sztywnych” kompetencji. Warto, by zarówno pracownicy, jak i firmy miały to na uwadze.