W ostatnim czasie powracał wielokrotnie postulowane już i wcześniej, z mniejszym lub większym poparciem, propozycje repolonizacji mediów w Polsce, czyli zmiany struktury własności tak, by posiadały je polskie podmioty. Obecnie pomysł ten nie wydaje się wyjątkowo popularny w społeczeństwie: w sondażu SW Research dla „Rzeczypospolitej”, na pytanie o to, czy należy media repolonizować, „tak” odpowiedziało niecałe 27% badanych, a „nie” – 35%. Obok dyskusji politycznej pozostaje czysty fakt, że wydawnictwa i firmy mediowe z całego świata – najczęściej z Niemczech – wykupiły różnorodne media, a także czasem uruchomiły własne. Obecnie mają do tego prawo, ale kto wie, czy go niedługo nie stracą. Często mówi się, że „75% polskiej prasy posiada obcy kapitał”, mówi się też, że podobnie jest na innych frontach – zwłaszcza skłonni do takich wypowiedzi mogą być pracownicy i właściciele mediów, którzy chcą zwrócić uwagę na fakt bycia „tutejszymi” i wyróżnienia się w ten sposób. Jak wygląda to w praktyce?

Możemy zacząć od prasy, czyli najbardziej zróżnicowanego rynku. Trudno w dwu słowach podsumować bowiem tak wiele tytułów, jak jest wydawanych. Jeśli chodzi o dzienniki, większość jest w posiadaniu polskich spółek czy biznesmenów: za wyjątkiem największego „Faktu”, założonego przez Ringier Axel Springer, a także „Przeglądu Sportowego”, który został przez nich kupiony. Z mniejszych, wspomnieć można o „Pulsie Biznesu”, który niedawno przejął polski oddział szwedzkiej spółki Bonnier. Skandynawowie zawsze interesowali się polskimi mediami (np. norweska Orkla kupowała dzienniki lokalne), ale stanowią jednak margines na tle działalności niemieckiej. Sam Axel Springer posiada oprócz wspomnianego „Faktu” także „Newsweek” (jedyny większy tygodnik posiadany przez „zagranicę”), portal Onet, serwis Skąpiec.pl, a także sporo magazynów, od tygodników po kwartalniki i wydawnictwa custom publishing.

Drugim działającym mocno na polskim rynku wydawnictwem zza Odry jest Bauer, którego polski oddział aktywny jest już od 1991 roku. Bauer otworzył wiele popularnych magazynów, np. „Bravo”, „CD-Action”, „Twój styl”. W 2006 r. firma kupiła grupę RMF FM, a więc lidera radiowego. W roku 2008 własnością spółki stała się Interia.pl. To główne filary ich działalności.

Trzecim gigantem można nazwać Polska Press, należącego do niemieckiej grupy Varlagsgruppe Passau. Z czasem, stopniowo, właśnie ta grupa kupiła większość dzienników lokalnych w Polsce, niepożądanych przez właścicieli np. z Norwegii czy Wielkiej Brytanii. Obecnie jest ich 20.

Podsumowując, niemieckie i szwajcarskie spółki (w tym niewymienione, jak Hubert Burda Media czy Edipresse) są obecnie w posiadaniu większość popularnych tytułów prasowych – zwłaszcza w segmencie magazynów oraz pism lokalnych, w których na liście liderów sprzedaży trudno znaleźć wydawnictwa posiadane przez właścicieli polskich. Tygodniki i gazety ogólnopolskie to w większości właściciele polscy. Podobnie z radiami, z wyjątkiem jednak RMF FM i Radia Zet (posiadanego przez spółkę francuską). W przypadku stacji telewizyjnych, TVP oraz Polsat to właściciele Polscy – z kolei TVN sprzedał niedawno większość udział amerykańskiej firmie działającej na całym świecie, o nazwie Scripps Network Interactive.